استادیار،گروه روانشناسی، واحداهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران ، homaei@iauahvaz.ac.ir
چکیده: (2034 مشاهده)
زمینه و هدف: دیابت یک بیماری مزمن، از نظر مدیریت بیماری و لزوم خودمدیریتی، پیچیدهترین بیماری محسوب میشود. درمان شناختی- رفتاری از روشهایی است که در ایجاد خودمدیریتی و خودتنظیمی نقش عمدهای ایفا میکند. این پژوهش با هدف تعیین تأثیردرمان شناختی- رفتاری بر رفتار خودمراقبتی، شاخصهای بهزیستی و امیدواری در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 بود. مواد و روشها: این پژوهش نیمهتجربی با طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 مراجعهکننده به کلینیک دیابت بیمارستان رازی اهواز بودند، که 30 نفر به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی ساده در دو گروه گواه (15 نفر) و آزمایش (15 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه90 دقیقهای با روش درمان شناختی- رفتاری آموزش دیدند و همه افراد پرسشنامه رفتارهای خودمراقبتی Toobert Hompson و Glaskow، بهزیستی روانشناختی Ryff و امیدواری Snyder را به عنوان پیشآزمون و پسآزمون تکمیل کردند. دادهها با روش کوواریانس چندمتغیری و با استفاده از نرمافزارSPSS نسخه 21 تحلیل شدند. سطح معنیداری آزمونها 05/0 در نظر گرفته شد. یافتهها: تحلیل کوواریانس نشان داد که درمان شناختی- رفتاری گروهی باعث افزایش معنیدار رفتارهای خودمراقبتی، بهزیستی ذهنی و امیدواری در گروه آزمایش مبتلایان به دیابت نوع 2 شد (p≤0/05). بحث و نتیجهگیری: نتایج نشان داد درمان شناختی رفتاری گروهی بر بهبود رفتارهای خودمراقبتی، بهزیستی ذهنی و امیدواری مبتلایان به دیابت نوع 2 مؤثر بود. پس روانشناسان و درمانگران میتوانند از روش درمانی شناختی رفتاری گروهی برای افزایش رفتارهای خودمراقبتی، بهزیستی ذهنی و امیدواری آنان استفاده کنند.
Seyed Nour S, Homaei R. Effectiveness of Group Cognitive-Behavioral Therapy on the Self-Care Behaviors, Psychological Wellbeing, and Hope of Patients with Type II Diabetes. Journal of Clinical Nursing and Midwifery. 2019; 8 (1) :265-275 URL: http://jcnm.skums.ac.ir/article-1-1138-fa.html
سید نور سعاد، همائی رضوان. اثربخشی درمان شناختی- رفتاری گروهی بر رفتار خودمراقبتی، بهزیستی ذهنی و امیدواری در افراد مبتلا به دیابت نوع 2. مجله بالینی پرستاری و مامایی. 1398; 8 (1) :265-275