|
بررسی تاثیر آموزش خودمراقبتی اورم بر خودپنداره بدنی و انزوای اجتماعی کودکان نابینا
|
سرکار خانم زهرا دوزنده  ، دکتر نرگس صادقی ، سرکار خانم مینا محمدی* |
| ، mina.mohammady@khuisf.ac.ir |
|
|
چکیده: (439 مشاهده) |
زمینه و هدف: نابینایی از جمله معلولیت‌هایی است که پیامدهای منفی روانی، عاطفی و اجتماعی زیادی را به همراه دارد. آموزش خودمراقبتی در نابینایان می‌تواند در بهبود وضعیت روانی و اجتماعی کودکان مثمر ثمر باشد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر آموزش خودمراقبتی‌اورم بر خودپنداره بدنی و انزوای اجتماعی‌کودکان‌نابینا انجام شد.
روش بررسی: مطالعه‌ی مداخله‌ای تک‌گروهی با طرح قبل و بعد که بر روی 28 نفر از کودکان نابینا در مدرسه نابینایان سامانی شهر اصفهان در سال 1397 انجام شد. برنامه آموزشی خودمراقبتی بر اساس الگوی اورم در قالب ۶ جلسه ۶۰ دقیقه‌ای به‌صورت گروهی، در قالب ۴ گروه ۷ نفره به روش سخنرانی و پرسش و پاسخ ارایه شد سپس سنجش خودپنداره بدنی و انزوای اجتماعی این کودکان به ترتیب با استفاده از پرسشنامه‌های پیرز- هریس و آشر قبل و بلافاصله بعد از مداخله ارزیابی و ثبت شد. در نهایت، تجزیه و تحلیل داده‌ها با کمک نرم‌افزار SPSS و با استفاده از آزمون ویلکاکسون و رگرسیون خطی ساده انجام شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که هیچ‌کدام از ابعاد خودپنداره بدنی و انزوای اجتماعی کودکان بعد از آموزش‌خودمراقبتی اورم نسبت به قبل از آن تغییر معناداری نداشته است (0/05< P). همچنین در بررسی همبستگی بین عواملی نظیر سن، جنس کودک و یا اطلاعات پایه والدین ارتباط معناداری با میزان تغییرات خودپنداره بدنی و انزوای اجتماعی در کودکان یافت نشد (0/05< P).
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد آموزش خودمراقبتی اورم تاثیری بر خودپنداره بدنی و انزوای اجتماعی در کودکان نابینا تاثیری نداشته است. |
|
| واژه‌های کلیدی: کلمات کلیدی: نابینایی، خودمراقبتی اورم، خودپنداره بدنی، انزوای اجتماعی |
|
|
متن کامل [PDF 322 kb]
(294 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1398/11/5 | پذیرش: 1399/4/23 | انتشار: 1399/6/30
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
