زمینه و هدف: درمان شناختی رفتاری و طرحواره درمانی به عنوان دو روش رایج در ارتقاء شادکامی و سلامت روان شناخته شدند. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری و طرحواره درمانی در بهبود شادکامی و سلامت روان دانشجویان پرستاری مراجعه کننده به مرکز مشاوره دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد انجام شد. روش بررسی: این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماری این پژوهش همه دانشجویان دختر پرستاری مراجعه کننده به مرکز مشاوره دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد در سال 1393 بودند. از میان آنان 45 دانشجوی دختر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در سه گروه (هر گروه 15 دانشجو) شامل گروه های آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه های آزمایش 10 جلسه (هر جلسه 70 دقیقه) با روش های درمان شناختی رفتاری و طرحواره درمانی آموزش دیدند و گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. همه گروه ها پرسشنامه شادکامی آرگایل و لو و سلامت روان گلدبرگ و هیلیر را به عنوان پیش آزمون و پس آزمون تکمیل کردند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 19 به روش های تحلیل چند متغیری و کوواریانس تک متغیری تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: یافته های نشان داد میانگین پس آزمون شادکامی گروه شناختی رفتاری (19/1±78/3)، گروه طرحواره درمانی (12/1±67/3) و گروه کنترل (65/0±96/1) و میانگین پس آزمون سلامت روانی گروه شناختی رفتاری (91/0±23/3)، گروه طرحواره درمانیی (87/0±12/3) و گروه کنترل (70/0±68/1) بود. همچنین گروه های آزمایش یعنی درمان شناختی رفتاری و طرحواره درمانی با گروه کنترل تفاوت معناداری داشتند. به عبارت دیگر گروه های آزمایش برخلاف گروه کنترل باعث افزایش معنادار شادکامی و سلامت روانی شده بود (05/0P&le). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد هر دو روش درمان شناختی رفتاری و طرحواره درمانی توانستند شادکامی و سلامت روانی دانشجویان پرستاری را افزایش دهند. بنابراین درمانگران می توانند برای بهبود شادکامی و سلامت روانی دانشجویان از این روش ها استفاده کنند.