زمینه و هدف: خشونت علیه زنان باردار یک بحران در بهداشت عمومی می باشد، زیرا مادر و جنین را به طور همزمان تحت تأثیر قرار می دهد و موجب پیامدهای نامطلوبی می گردد. مطالعه حاضر با هدف تعیین شیوع خشونت فیزیکی و روانی در دوران بارداری در جهان و ایران به صورت مرور سیستماتیک و فراتحلیل انجام شد.

روش بررسی: این مطالعه مروری و فراتحلیل بر روی مقالات فارسی و انگلیسی زبان منتشر شده از سال 1990 تا پایان سال 2015 انجام شد. به این منظور با جستجو در بانک های اطلاعاتی Medlib, SID, ISI, Pubmed, Google scholar, Science direct, Irandoc Iranmedex scopus و Magiran با استفاده از واژگان کلیدی خشونت های دوران بارداریارداری، خشونت فیزیکی، خشونت روانی، شیوع و ترکیبات آن ها کلیه مقالات مرتبط توسط 2 پژوهشگر آموزش دیده به طور مستقل استخراج شدند. جهت بررسی کیفیت مقالات از چک لیست استروب استفاده گردید و مقالاتی که دارای کیفیت مطلوب و معیارهای ورود به مطالعه بودند، وارد مطالعه شدند. نتایج مطالعات با استفاده از نرم افزار STATA و SPSS با هم ترکیب شدند.

یافته ها: در جستجوی اولیه از تعداد 276 مقاله، 46 مقاله مربوط به ایران با حجم نمونه 40457 نفر، 83 مقاله مربوط به مناطق دیگر جهان و در کل 124 مقاله مرتبط با حجم نمونه 417832 نفر وارد مطالعه شدند. شیوع خشونت فیزیکی طی بارداری در جهان 18% (19%-16% :%95CI) و در ایران 23% (27%-20% :%95CI) و خشونت روانی طی بارداری در جهان 38% (41%-35% :%95CI) و در ایران 44% (50%-38% :%95CI) برآورد گردید.

نتیجه‌ گیری: با توجه به نتایج فرا تحلیل حاضر شیوع خشونت فیزیکی و روانی طی بارداری در ایران بیشتر از جهان می باشد؛ لذا پیشنهاد می گردد، مسئولین ذیربط در واحدهای بهداشتی و درمانی با اجرای برنامه های مداخله ای مانند تأسیس مرکز پیشگیری از آسیب های اجتماعی، اجرای برنامه های آموزش خانواده قبل از ازدواج و بارداری از بروز خشونت های دوران بارداری پیشگیری نمایند.